16 en 17 juli – Havana

Gewapend met petje, water, videocamera en fototoestel gaan deze toeristen te voet Havana verkennen.
In het oude gedeelte van Havana zijn de gebouwen in redelijk goede staat. De straten zijn schoon en er hangt een gezellige sfeer. Paard en wagens rijden door de straten, er klinkt muziek, kinderen dansen op straat bij een bandje en de mannen en vrouwen met grote sigaren zitten klaar om gefotografeerd te worden. Wat we natuurlijk ook doen voor 1 peso. De zon schijnt, het wordt warmer en we letten er op genoeg te drinken.
De was hangt te drogen achter de tralieramen, af en toe bedelt iemand om geld of een zeepje en wij genieten van alle nieuwe indrukken.
De 1e avond eten we bij een klein restaurantje op straat en de eerste gefrituurde kip met rijst is binnen. De volgende avond eten we heerlijk pizza en het bandje speelt goede muziek. Op en top vakantie!

De volgende dag staan we op tijd op en gaan naar het Cabana, een groot fort aan de overkant van de rivier. Heerlijk, nog geen toeristen. Ik oefen hardop wat spaans en kan het geleerde meteen toepassen bij een Cubaanse vrouw naast me, leuk!
Het fort is erg groot en mooi opgeknapt.
We vertrekken er weer en toevallig staat er een mannetje met zijn Lada klaar, willen we voor 5 pesos naar het huis van Che Guevara en terug naar de stad? Natuurlijk willen we dat. De veren steken nog net niet uit de bekleding en de auto zakt ook niet door zijn wielen. No problemo, alles gaat goed.

18 juli – lekke band

Vanmorgen om 9u staat onze huurauto klaar bij hotel Inglaterra. Het wordt 09.15u, 09.30u en nog steeds geen auto. We besluiten om maar eens te bellen en een uurtje later verschint dan eindelijk de auto. We rijden naar het kantoor waar we het contract moeten invullen en dan blijkt dat we een voucher nodig hebben als betalingsbewijs.
Om een lang verhaal kort te maken, om 12 uur vertrekken we lichtelijk geirriteerd maar met auto richting Vinales.

Havana uit gaat boven verwachting goed en al snel rijden we op de autopista, de snelweg in Cuba. De autopista bestaat uit 3 banen aan elke kant voorzien van veel gaten in het asfalt. Opletten dus voor Bas die de auto bestuurt.
Na een keer verkeerd te hebben gereden, de weg te hebben gevraagd in mijn beste spaans, komen we dan toch weer op de juiste route.
Met een lekker gangetje van 100 km per uur rijden we door het groene landschap. In Cuba is er een groot tekort aan transport dus veel auto’s komen we niet tegen. Bas ontwijkt vakkundig de kuilen en ik houd de route bij.
Opeens stopt Bas langs de kant van de weg, stapt uit en vloekt. We hebben een lekke band! In de wijde omtrek is geen mens te zien en het asfalt brandt onder onze schoenen. Eerst kunnen we de krik niet vinden en als we die gevonden hebben, krijgen we de band er niet af. Uit het niets verschijnt een Cubaan op zijn fiets en nog een man uit het veld.
In een paar minuten is de band verwisseld en rijden we naar een benzinestation. Daar achter is een ponchera, een werkplaats. Omdat er geen geld is voor nieuwe materialen zijn Cubanen meesters in het reparen van alles. Alleen onze band is dusdanig kapot, dat deze niet gemaakt kan worden.
Zonder een goede reserveband rijden we verder en horen we van een lifter die we hebben meegenomen hoe sigaren worden gemaakt. Toevallig werkt hij op een plantage en daar kunnen we best even een kijkje nemen. We nemen een zandweggetje naast de autopista, hobbelen verder en daar staat de finca, een boerderij. Jose leidt ons rond en vertelt in redelijk goed engels hoe de tabaksbladeren worden verwerkt tot sigaren. Natuurlijk kopen we een paar sigaren, geven wat zeepjes weg en rijden verder naar Vinales.

21 juli – dolfijnen en onweer

Vanuit Cienfuegos rijden we naar het dolfinarium een paar kilometer verder op. We willen namelijk graag zwemmen met dolfijnen en hier schijnt dat te kunnen.
Nadat de show is afgelopen nemen we een douche en krijgen een zwemvest aan. Samen met een paar andere toeristen plonzen we de baai in waar 2 dolfijnen al aanwezig zijn. We mogen ze aaien. Hun huid voelt aan als een hele gladde fietsband en ze blijven rustig op hun rug drijven. Na wat grapjes is het tijd voor het serieuze werk: al staand op 2 dolfijnen in hoog tempo door het water! Een voor een drijven we op onze buik in het water met gestrekte benen. De dolfijnen krijgen een seintje, zwemmen als een speer naar je voeten en je voelt hun snuiten duwen. Armen omhoog als teken voor de dolfijnen en boven het water sta je op de dolfijnen die met een vaart naar voren zwemmen. Feels amazing!! Verbazingwekkend hoe de dolfijnen je in balans houden. Dit was supergaaf en we hebben alles op video en foto.

Bliksems nog aan toe
’s Avonds hebben Alberto en Estrella werkelijk heerlijk voor ons gekookt. Terwijl we in hun keuken zitten te eten, begint het te onweren. Dat is hier heel normaal rond 20.00u. De flitsen en donderslagen volgen elkaar enorm snel op. Het onweer zit boven de stad en het gaat enrom tekeer. Terwijl ik iets tegen Bas zeg die tegenover me zit met zijn rug naar het raam, klinkt er zo¬¥ n ernorme knal en zie ik plotseling een groot vuur! De bliksem is ingeslagen en een vuurbal schiet langs ons raam. Estrella gilt van schrik en Bas en ik staan in no time in de gang. De stroom valt uit en alles is pikdonker. Alberto pakt een lamp, controleert alles en er is niets aan de hand. We gaan op het balkon staan en zien hoe beneden de straat verandert in soort rivier met snelstromend water, want het regent enorm. Later gaan de lichten weer aan en is er gelukkig niets kapot. Dit was een doodgewone avond in Cuba…

23 juli – slang

Aan het strand vlakbij Trinidad hebben we een leuke casa voor onszelf. Ook hier een enorm onweer ´s avonds en tot 3x toe valt in de wijde omgeving de stroom uit.
‚Äôs Ochtends komt Bas de slaapkamer binnen en zegt doodleuk dat er een slang bij de deur zit. Nu ben ik helemaal niet dol op slangen en vouw mijn benen meteen in mijn nek van schrik. Toch ga ik kijken en er zit een slang van 30 cm (ja, een tuinslang is langer) bij de deurstijl. Ik roep de eigenaar van de casa en deze mept het venijnige beestje de veranda op en geeft een paar flinke tikken met zijn slipper. Ik ben er nu helemaal niet meer gerust op en alle tassen zetten we op het bed. Je weet tenslotte maar nooit…

In Cuba zijn er veel casas particular, huizen waar je bij de mensen thuis kunt slapen. Tegen een kleine vergoeding kun je hier ook eten.
Tot nu toe hebben we het enorm getroffen met de casas. In Vinales hadden we een leuk optrekje naast het huis en werden we verwend met veel vers fruit, drankjes, eten en goede hulp. We moesten namelijk op een nieuwe reserveband wachten en dat duurde vrij lang, bijna anderhalve dag.
In Cienfuegos sliepen we bij Alberto en Estrella die erg enthousiast waren en heerlijk kookten. Ook spraken zij een beetje engels.
Bij Playa la Boca vlakbij Trinidad hebben we zelfs een heel huis tot onze beschikking. Orlando, de eigenaar, spreekt zeer snel en onverstaanbaar spaans. Maar met handen, voeten en het woordenboekje komen we er wel.

24 juli – Camaguey

Vandaag in Camaguey gearriveerd. Niet echt een super stad, maar prima voor een nachtje slapen. Morgen gaan we naar Santiago de Cuba. Via internet hebben we een luxe hotel gereserveerd met 50% korting. Ook dit is backpacken 😉

Reis gaat prima en we zien veel.

In Cuba wordt het asfalt regelmatig afgewisseld met spannende gaten en onverwachte kuilen. Bas rijdt als de beste en fabriceert onze peugeot vakkundig om de kuilen heen.
Ik lees de kaart en dat pakt soms verrassend uit (ik wil natuurlijk niet het vooroordeel bevestigen dat vrouwen geen kaart kunnen lezen).

Nu maar hopen dat de lycra fabrieken nooit failliet gaan, want staat de halve natie in haar nakie. Bovendien hangt alles frank en vrij te hangen en te schommelen bij de meeste dames. Cubaanse mannen dragen hum bloes veelal open. Geen verkeerd gezicht, haha.

Bijna elka avond kookt een mama van een casa voor ons. Dit bevat altijd rijst met bruine bonen (al dan niet in een soort soep vorm), kool, tomaten en advocado. Dit alles wordt vergezeld van een stuk kip, varken of vis.
Smaakt prima!

Santiago de Cuba

Inmiddels aangekomen in Santiago de Cuba en het carnaval meegemaakt. Heel veel mensen die aan het eten en feesten waren. we hebben de optocht gezien en natuurlijk veel foto´s gemaakt.
We hadden eerst wat moeite om de juiste locatie te vinden en hebben toen anderhalf uur gelopen. We kregen het steeds heter en werden er chagrijnig van. Maar gelukkig, na een paar keer vragen kwamen we toch bij de zitplaatsen aan en onder het genot van lokale drankjes genoten we van de optocht.

In Cuba bestaan de wc deurtjes uit kleine houten louvre deurtjes die zeker van mijn knieen tot mijn schouders komen. Een slot is niet aanwezig, maar ach, daar wen je aan als je zoals ik elke keer moet plassen als je het bordje bano (toilet) ziet.

Bas bestuurt de auto en ik lees kaart.
Tenminste, dat denk ik. Hoewel ik echt super mijn best doe, komen we toch vaak op een iets andere plaats uit dan oorspronkelijk de bedoeling is. Bas begint dan te mopperen dat ik geen kaart kan lezen en ik weet toch echt zeker dat we goed zitten. Uiteindelijk moet ik 9 van de 10 keer toegeven dat de plattegrond niet klopt, haha. En dat we 180 graden de andere kant op moeten. Maar dat mag de pret niet drukken.

31 juli – tickets

Een paar dagen geleden kwamen we er achter dat de print met daarop onze binnenlandse vlucht kwijt was. Dit was ons e-ticket en toch erg handig om te gebruiken op het vliegveld. We hebben met het kantoor in Nederland gebeld en later nog gesproken met de plaatselijke vertegenwoordiger in Havana.
Uiteindelijk bleek dat onze tickets helemaal niet geboekt waren en dat het papier geen e-ticket was!
Gelukkig is het goed gekomen. We kunnen toch mee met de vlucht van morgen op 9 uur ’s ochtends. Ter compensatie omdat we een hele dag strand missen, worden we in Havana ge-upgraded naar een van de meest luxe hotels, hotel Saratoga.
Ach, dit hoort ook bij backpacken en ook in luxe hotels kunnen wij ons prima aanpassen, haha.

1 augustus

Rond de middag komen we aan im hotel Saratoga in Havana. Dit is een zeer luxe hotel en we besluiten een duik te nemen in het zwembad op de 8e verdieping. Lekker verfrissend water en een mooi uitzicht over de stad. We eten nog een pizza, want het ontbijt was vanmorgen om 05.15u.
´s Avonds genieten we van een heerlijk diner en gaan daarna lekker slapen op een super bed. Het matras is zo zacht. Eindelijk geen springveren die je overal voelt.

2 augustus

Onze laatste dag in Havana alweer. Om 17.15u worden we opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Lang wachten dus vandaag. We zijn de dag begonnen in hotel Saratoga, hebben daar een lekker ontbijtje op en vervolgens een conflict gehad over de rekening van ons diner van gisteravond. Deze was naar onze mening veel te hoog en een specificatie kon niet gegeven worden. Nadat er 3 mensen bij gehaald zijn, is de situatie dan eindelijk opgelost en wij hadden gelijk en kregen wat we te veel hebben betaald netjes terug. Het hotel heeft de situatie keurig opgelost.
Daarna door de warmte naar hotel Inglaterra gelopen, een drankje gedronken en nu even een uurtje internetten om de tijd te doden.