De pratende mevrouw en de keuzestress
Vandaag rijden we door richting het zuiden. Maar eerst even iets te eten scoren bij de Carrefour (grote supermarkt met oneindig veel artikelen). Omdat er een stukje van de iPadsteun in de auto is afgebroken, vraagt Bas of ik ook even secondelijm wil halen. Pas de probléme, die nemen we even mee.
Dus Tess en ik snelwandelen de Carrefour in, nemen een karretje en ontdekken dat de lichten van de winkel nog niet echt allemaal aan zijn. We lopen zo onopvallend mogelijk achteruit terug naar de ingang en zien intussen andere mensen netjes buiten de winkel wachten. En dan gaan de lichten aan en we splitsen ons op: Tess naar links richting de broodafdeling en ik naar rechts richting een winkelmedewerkster die me de weg wijst naar de super colle (de secondelijm dus).
En dan sta ik daar voor een rek vol met allerlei soorten super colle. Ik heb keuze uit 4m2 oppervlakte aan lijm en krijg spontaan last van keuzestress. Intussen bij het brood had Tess ook een beetje stress.
Er sprak namelijk een mevrouw tegen haar! En dan ook nog in het Frans! Da’s niet zo raar natuurlijk in Frankrijk maar ons wandelend Franse woordenboek kreeg het er even warm van.
Maar de rust was al wedergekeerd toen ik aankwam (met de super colle, jawel het was gelukt) en Tess had het voor elkaar gekregen dat er een baguette voor haar gesneden werd. Nog even een bakje Madame Loïk meegenomen (fantastische tip van een Nederlandse française 😉) richting de kassa en na het afrekenen snellen we richting het lopend buffet dat Bas al klaar had op de parkeerplaats.
Bas fixt nog even de iPadsteun met de super colle en daar gaan we richting het zuiden!