24 augustus

Daar zijn we dan: in het warme Indonesie! De reis ging erg goed. In een vliegtuig van Garuda richting Singapore en daarna naar Jakarta. Na ongeveer 2 uur slaap kwamen we verlept aan op het vliegveld. Taxi gezocht en ons meteen gruwelijk laten afzetten. Ik was ook zo moe, dat ik geen zin had weer uit de wagen te springen en Bas was ook blij dat hij zat. Onze chauffeur (met rotte tand) reed ons regelrecht (denken we) naar ons hotel. “,”Onderweg zagen we kanaaltjes, veel brommers en bajajs. Dit zijn een soort overkapte scooters op 3 wielen (te vergelijken met de Thaise tuk-tuk). Als de stoplichten op rood stonden, kwamen er opeens allemaal mannetjes tevoorschijn die pinda’s, koekjes en andere zaken verkochten. Ik mijn gedachten was Jakarta net zo iets als Bangkok: chaotisch, hoge gebouwen en zeer veel krotjes. Maar hier valt het redelijk mee. Tenminste wat we zover gezien hebben. In ons hotel aangekomen, hebben we eerst maar eens flink geslapen en daarna gingen Bas en Yvette op avontuur!!Dit keer met een officiele taxi met meter. Op weg naar de backpackersstraat: Jalan Jaksa. Een smalle straat met eetstalletjes en veel hostels. Het was klam en de lucht was vermengd met etensgeuren, mmmm! In een gezellig restaurantje heerlijk gegeten: sate (Bas heeft 2x besteld) met friet voor Bas en chapati met groenten dahl voor mij. Heerlijk Indiaas eten! Chapati is een soort pannekoek van brood en daarbij een soort groentencurry. Ik waande me weer helemaal in Maleisie, Esther! En natuurlijk was de prijs ook erg fijn: Inclusief drinken en de dubbele bestelling van Bas kwamen we uit op afgerond 7 euro. Ja, daar kun je nog eens goed van eten! En het was ook zo lekker.Nu zitten we in een internetcafe bij een soort winkelcentrum. Buiten is het donker en het leven is weer in volle gang. Het is nu 19.30u en we voelen ons prima. Vanavond lekker slapen en dan morgen Jakarta ontdekken. Het komt vast helemaal goed met onze jetlag, haha.Bas vond de vliegreis meevallen en is nu bezig om aan de temperatuur te wennen. Alles gaat dus prima met ons en we hebben veel zin in de rest van de reis. Met enkele miljoenen aan Indonesische rupiah op zak, voelen we ons geweldig rijk. Misschien gaat Bas hier morgen wel naar de kapper. Maar hij moet nog even aan het idee wennen, hihi.

25 augustus

Vanmorgen met de taxi richting het oude Jarkata, oftewel Batavia. We begonnen op een plein waar een museum staat. Vroeger was dit ook nog een gevangenis. En daarna op zoek naar de oudtste nederlandse ophaalbrug van Jakarta. Eerst moesten we nog zien over te steken over een drukke weg, maar toen dat na 5 minuten eenmaal gelukt was, gingen we op zoek naar de brug. Langs een kanaal dat werkelijk enorm stonk naar rottend afval liepen we verder. Het was warm, klam, benauwd en plakkend. Bas zette het op een zweten en is daar de rest van de dag niet meer mee opgehouden.  Langs het kanaal stonden allerlei kraampjes waar eten werd verkocht. Mensen lagen erbij te slapen of stonden wat te kletsen. Na nog een paar keer te zijn overgestoken, zagen we dan de ophaalbrug. Eigenlijk niets bijzonders, maar om het toeristengevoel hoog te houden toch even foto’s geschoten. Hierna was het plan om naar de haven te gaan. Dit zou volgens de plattegrond vlakbij zijn. Gelopen en gelopen en ietsie pietsie verdwaald. We stonden op een t-splising waar de uitlaatgassen je om de oren vlogen. We wilden een taxi nemen om naar de haven te gaan, maar alle taxi’s zaten voel. En de bajajs chauffeur die we aanspraken verstond geen engels en kende geen haven. Dus een stukje terug gelopen en de drukke straat overgestoken zigzaggend tussen de auto’s, scooters, bussen en overig vervoer door. Tja, waar waren we nu? Het leek op een soort marktstraat en we werden voor het maritiem museum aangesproken door een man die ook nog eens redelijk Nederlands sprak. Hij liet ons een stukje museum zien (het was gesloten vandaag) en wilde wel met ons mee om ons naar de haven te leiden. We namen zijn aanbod aan en al snel liepen we door kleine steegjes vol met mensen en hutjes op en naast elkaar gebouwd. Heerlijk, ik voelde me helemaal in mijn element! Alles was naast de rivier gebouwd (kanaal kwam hierop uit) en de mensen leven vooral van de visvangst. Nog staan kijken bij het sorteren van grote garnalen en veel foto’s gemaakt van de mensen. Via een steiger vol met kieren stapten we in een klein houten bootje samen met onze gids en een bootchauffeur. Even met de roeispaan afzetten om tussen de andere bootjes uit te komen en toen kon de motor bijna aan. Maar niet nadat eerst het afval tussen de schroef uitgevist werd. Ook hier lag het water vol met troep en rook erg verrot. Langs grote boten gevaren die suiker en hout vervoeren. Veel boten werden geschilderd door mannen die op een smal plankje langs de boten hingen. Na een tijdje voeren we naar zo’n boot toe en daar mochten we aan boord. We zagen mannen die dingen aan het repareren waren en namen overal een kijkje. Ook op het dak. Via de smalle reling zo’n 8 meter boven het dek op een houten trapje geklommen en daarna het dak op. Ik voelde me bijna een acrobaat. Bas kwam er ook bij en we hebben eens lekker om ons heen gekeken. Daarna weer dezelfde weg terug geklommen. Overigens niet voor mensen met hoogtevrees, want voordat je het weet lig je een aantal meters lager. We voeren weer terug en liepen door de kampung verder. De meest gehoorde woorden hier was toch wel: hello mister, geroepen door de vele kinderen. Natuurlijk weer veel foto’s gemaakt. Na een leuke wandeling gingen we met de bajajs verder naar de Chinese wijk. Met zijn 3-en zaten we erg opgepropt achterin en scheurden door het verkeer. Op naar de oudste chinese tempel van Jakarta. We reden door smalle straatjes met veel winkeltjes (hutjes) en zagen geplukte kippen, hout, ijzer en eten. Onze gids hield er het tempo aardig in, maar wij wilden  toch echt even in de schaduw zitten en een watertje drinken. Vervolgens de tempel bezocht. Overal stonden boedha’s en branden grote kaarsen en wierook. Mooi om te zien! Mensen waren aan het bidden en zachtjes liepen we er langs en maakten af en toe een foto. Hierna wilde onze gids nog verder met ons naar een marktje maar wij hadden even behoefte aan ons hotel. Na een aantal uur sjokken in de hitte en nog lichtjes jetlaggerig wilden we gewoon even sloom doen. Dus op naar het hotel en uiteindelijk flink wat van de prijs van de gids omlaag gekregen.  En daarna heerlijk gerelaxed! Plannen gemaakt voor morgen want dan gaan we met de trein naar Bogor toe. Vanavond lekker gegeten rond een uur of 10 en nu even internetten.

1 september

Vorige week dinsdag wilden we met de trein richting Bogor gaan. Op 10 minuten na de trein gemist. Kwam vast door die chauffeur die ons wilde afzetten. Maar daar trapten deze reizigers niet in. Aangekomen op het station bleek dat de trein net weg was en binnen 1 minuut kwam er al een mannetje naar ons toe die vol belangstelling vroeg waar we heen wilden. Hij had ‘ toevallig’ nog wel een privewagen in de aanbieding. Al snel scheurden we richting Bogor en ik was helemaal misselijk toen we uitstapten. In Bogor een slaapplaats gezocht en een tour geboekt maar een nationaal park. We zijn nog even door de botanische tuinen gelopen en hebben erg veel oude bomen, planten en struiken gezien. Ook waterlelies met bladeren van 1 m doorsnee. We hadden het warm en plakkerig en Bas zag het niet meer zitten. Hij had het zo warm en wist niet meer hoe hij moest zitten, staan of hangen. Na een kort nachtje slapen (moskee stond 2 deuren verderop en begon om 4 uur luid te zingen) vertrokken we richting het nationle park: Gunung Halimun. Samen met 3 andere Nederlanders, 2 gidsen en 1 chauffeur vertrokken we met de minibus. We reden door kleine dorpjes, langs veel kraampjes en roken heerlijke kruidnagelgeuren. We arriveerden in een bergachtig gebied en zagen ontzettend prachtige rijstvelden. Langs de hellingen omlaag en tot in de wijde verte zagen we de rijstterrassen. Na een tijdje kwamen we aan op een weg die vol stenen lag. We moesten hier oven heen en dat duurde 2 uur. Maar het uitzicht maakte veel goed. We arriveerden midden in het bos bij guesthouses. Leuke kleine bamboehuisjes met eigen badkamertje: wc met daarnaast een bak waar je het water uit kon scheppen om de wc door te spoelen en mee te douchen. Onze gids kookte intussen een heerlijk maaltje en dat hebben we lekker opgesmikkeld. Om 21.00u ging het licht uit en lagen wij te slapen. De volgende dag om 07.30u ontbeten: witte boterham met blue band en hagelslag! En dat midden in de jungle. We begonnen aan de wandeling van die dag en trokken meteen steil omhoog de theeplantages in. Dat was even pittig zo op de vroege morgen. Daarna ging het verder langs de theeplantages en zagen al snel theeplukkers. Deze vrouwen wereken van ’s ochtends vroeg tot een uur of 5. We stopten bij een uitrustplaats waar ook de theepluksters pauze hadden. Met de zakken thee op hun hoofd (30 kg) kwamen ze aanlopen en gingen eten. Natuurlijk even foto’s geschoten. We liepen weer verder en kwamen uiteindelijk aan in een dorpje. Veel kindjes die het erg leuk vonden om op de foto te mogen. De was hing te drogen oop theestruiken en er stonden schalen met kruidnagel te drogen in de zon. Wij dronken een theetje en rusttten beetje uit. En toen op naar de waterval. Via de rijstvelden, het bos in en de heuvels op en af. Het laatste stuk moesten we naar beneden klimmen via een touw en de boomwortels en keien. Erg avontuurlijk stukje en Bas vond het spannend. Hij bungelde boven mij en uiteindelijk kwamen we heelhuids beneden aan. En daar was dan de waterval! Heel mooi en sprookjesachtig kwam het water hoog uit de rotsen en verdween in het bos. Bas zwom heerlijk richting de waterval, maar ik durfde niet echt. Uiteindelijk in de hondjesslag naar Bas gezwommen en me vastgeklampt aan een rots. Het was daar echt zo mooi! Even gezond (in de zon dus), aangekleed en weer terug naar het dorp. Langs het touw omhoo geklommen en Bas klom als een geit naar boven. Mijn benen wilden niet echt meer maar ook ik kwam veilig boven aan. Stukje lopen en ik struikelde. Na 10 meter viel ik op mijn knie en binnen de volgende 10 meter stapte ik verkeerd en ‘ knak’, mijn enkel deed opeens gruwelijke pijn. De gids kwam meteen helpen en er was niets gebroken. Voorzichtig probeerde ik te staan en ging toen redelijk van mijn stokje. Bas ving me op. Dat was wel prettig want de afgrond was naast ons. Uiteindelijk met behulp van Bas en de gids de bergen weer opgeklommen en in het dorpje aangekomen. Bas had het erg heet van de zon en de zorgen. Hij zag er niet uit en kon zijn warmte niet meer kwijt. In het dorp veel gedronken en na 30 minuten kwam hij weer een beetje bij, gelukkig! Intussen was er een man geroepen die mijn enkel kwam masseren. Nou, ik kon hem wel door het plafond trappen en de tranen liepen over mijn gezicht van de pijn. Daarna verder gegaan met de groep en ik en laer Bas ook, werden met de motor opgehaald. Wel gaaf trouwens op een motor door de theeplantages scheuren en over een kiezelweg te racen. Aangkomen in het dorp werd ik gemasseerd door een oude vrouw. Ook dat was niet leuk!! Het vrouwtje pakte uit haar zak een lapje stof met daarin wat besjes. Ze kauwde er eentje kapot, prevelde woordjes en spuugde het op mijn enkel. Ook deze massage was erg pijnlijk. Nadat ze klaar was lag ik nog even op de veranda en toen begon het: mijn armen maakten spastische bewegingen en het was eigenlijk wel grappig. Maar het hield maar niet op. Bas werd ongerust en de mensen uit het dorp wisten ook niet wat het was. Bewegingen werden steeds erger en ik werd binnen op een matras gelegd. Ik voelde me verder prima, maar dit was erg vreemd. Een nederlandse man uit een andere groep was toevallig arts en die kwam even kijken. Hij wist niet wat het was, maar dacht niet dat het ernstig was. Maar wel ontzettend raar. Uiteindelijk is het na 2 uur opgehouden. We denken dat het een gevolg was van de pijn en 2 zeer intensieve massages.Mijn energie moest ergens heen. Bas was ook weer opgelucht, want hij had het niet meer. Bas probeerde ’s avonds mijn knie schoon te poetsen, maar dat was een blauwe plek. hier erg om gelachen. De volgende dag een junglewandeling en ik ging niet mee. Bas wel en het was erg mooi.  Hoe ons avontuur verder afloopt mailen we zo snel mogelijk. In ieder geval zitten we nu in Yogyakarta en gaan zo uit eten. Morgen om 5 uur vertrekken we naar de Borobodur.  Alles gaat prima en we hebben het prima naar onze zin. Dat kan ook niet anders als je verblijft in een schattige bungalow in een tropische tuin met vijvertjes en een zwembad, haha!  

Veel groetjes, Bas en Yvette  p.s. Aan onze ouders: bedankt voor jullie leuke mailtjes!

3 september

De stroom viel uit en mijn hele mail is gewoon weg! Erg irritant!!! Dus ik begin maar gewoon opnieuw. Ik zal deze mail in verschillende delen gaan verzenden, dan is niet alles kwijt als de stroom weer uitvalt. Bas zit naast me te typen en baalt als een stier omdat ook hij zijn verhaal kwijt is en de computers erg traag zijn. Maar we houden gewoon goede moed!  

Het is inmiddels 11.00u geweest en het is hier al meer dan 30 graden. Erg warm dus.  

Ik ga weer verder met mijn verhaal. Bas had de junglertocht overleefd en sprong gigantisch smerig in de bus samen met de andere mensen van de groep. Het was namelijk een beetje glad door de regen en iedereen was uitgeleden. lekker de ander uitlachen en dan vervolgens zelf onderuitgaan, haha. Ik zat tijdens de wandeling samen met de gids en chauffeur te wachten bij de auto. Nadat iedereen heelhuids in de bus was geklommen gingen we weer op weg naar de bewoonde wereld. Via dezelfde weg met heel veel stenen hobbelden we in 2 uur teug naar de asfaltweg. Wederom een prachtig uitzicht op de rijstvelden, bananenplanten, kleine dorpjes verscholen tussen de bossen en langs de weg mensen met verschillende spullen op hun hoofd. Lopend naar hun volgende bestemming. Na een aantal uur rijden kwamen we aan in Garut. Deze plaats staat bekend om zijn warmwaterbronnen. De bronnen kwamen uit in een zwembad waar we lekker hebben rondgedobberd. Met een mooi uitzicht op de bergen en vulkanen rondom ons hadden we het prima naar onze zin. Het water was wel 45 graden dus naar een kwartiertje maar niet meer gezwommen maar gewoon in het ondiepe gedeelte rondgehangen. Alle vrouwen waren in een zwempak (al dan niet met lange pijpjes) of hadden er een t-shirt overheen. Ik voelde me een beetje een onzedelijke vrouw in mijn bikini, haha.  

’s Avonds waren we lekker slaperig en doken we op tijd ons bedje in. De volgende dag moesten we tenslotte weer vroeg op. En toen leek het plotseling net alsof er een olifant op ons plafond stond te springen!at een herrie. In mijn sarong naar buiten gelopen om te kijken of ik iets zag. Maar er was niets te zien. Ondanks dat gebonk in slaap gevallen en om 03.30u weer wakker geworden van de moskee. Deze stond nu 3 deuren verderop. Na een klote nacht wakker geworden en ik was echt heel erg chagrijning! Arma Bas, zat hij met een vervelend mens opgescheept. Maar gelukkig ging mijn bui ook weer over, haha. Rond 7 uur reden we naar een vulkaan toe om die te beklimmen. Met mijn enkel ging het redelijk en van 1 van de gidsen had ik een rode elastische sok gehad om om mijn voe te doen. Ik was er erg blij mee! 

Met een plaatselijke gids begonnen we de vulkaan te beklimmen. Dit was best pittig. Langzaamaan omhoog over een pad vol met stenen liepen we langs zwavelmeertjes en dat was erg mooi om te zien! Ik ben nog nooit op een vulkaan geweest. Overal om ons heen zagen we rotsen en het leek wel een maanlandschap. Boven ons kwam de rook uit de krater maar we moesten nog een hele klim maken voordat we daar eindelijk waren. Inmiddels werd de klim wat moeilijker en liep ik aan het handje van de gids. Via een zwavelbeekje kwamen we aan bij een groen uitgeslagen gat in de grond waar hete stoom uitkwam. Het stonk echt heel erg naar zwavel. Maar Bas en ik hadden een doek voor ons gezicht gebonden en als 2 piraten konden we dit wel aan. Uiteindelijk kwamen we aan bij de krater: een gat met een doorsnede van wel 25 meter vol met borrelend water en een hoop stoom en rook. Prachtig!! Iedereen maakten foto’s van elkaar en je kon vrij dicht bij komen, tot wel 10 meter. Nog een laatste klim naar een groot groen zwavelmeer (echt heel erg stinkend) en we gingen weer op weg naar beneden. Gelukkig hield de gids me vast en Bas was vlak in de buurt anders lag ik waarschijnlijk steeds op mijn snoetje. Ook Bas heeft er erg van genoten. De vulkaan is vorig jaar november nog uitgebarsten. Hoog op de vulkaan moesten we ook oppassen waar we onze voeten neerzetten, want de grond was soms erg zacht. Maar wat een geweldige ervaring!!!  

We begonnen aan de terugreis en stopten ondeweg bij een ontzettend mooi dorpje (Kampung Naga) en gingen dat bekijken. Dit dorpje lag ook tussen de rijstvelden en in de bergen. Via 350 treden klommen we naar beneden. Bas en ik hadden een iets langzamer tempo en zagen daardoor nog een slang omhoogkruipen in een waterstroom. Een slang van wel 30 cm maar dat was eng genoeg voor mij, haha. Bas heeft ‘m op de foto gezet en we klommen verder naar beneden. Het dorp was echt prachig: bamboe huisjes et daken van riet en bananenbladeren en alles ging hier nog met de hand. Vele fotomomenten en genoten. Kan het bijna niet uitleggen maar we hebben genoeg foto’s. Daarna weer 350 treden omhoog en naar Bandung gereden. ’s Avonds kwamen we in Bandung aan en 2 andere Nederlanders van een andere groep bleven daar ook slapen. We hadden ze al even in het nationaal park ontmoet. Roel en Caroline heten ze. Bas en ik hadden een glimp opgevangen van de MacDonalds en die kans hebben we gegrepeen, heerlijk! En wie kwamen we tegen: Roel en Caroline. Gezellig zitten eten en kletsen. De volgende dag waren we om 06.45u op het station en kochten een kaartje naar Yogyakarta. Roel en Caroline zaten in dezelfde coupe. De treinreis duurde 7 uur en we haddeb prachtige uitzichten. Bas was een beetje lamlendig en ik zei dat hij va het uitzicht moest genieten. Hij heeft veel dooie rijst gezien, dorre bomen en stomme rijstvelden (dit zijn zijn eigen woorden). Haha, erg grappig! Uiteindelijk kwamen we aan in Yogya en met ons 4-en gingen we op jacht naar een slaapplaats. N 2,5 uur iets naar onze zin gevonden en zoveel mogelijk afgedingt. Zitten in een erg mooi optrekje in een bungalow in een tropische tuin met vijvertjes en ook een zwembad. We gingen douchen en het water was gewoon zwart! Daarna heerlijk uit eten en lekker ontspannen. Dat hadden we wel verdiend.  

Onze kleren hebben we laten wassen en ruiken zo lekker fris! Dat wassen was ook wel nodig want onze spulle hebben we dagen lang achter alkaar gedragen en stonken ontzettend.  

Eersgisteren batik gekocht. Na ruim 2 uur rondsnuffellen en uiteindelijk een harde onderhandeling waren we gelukkig. Bas heeft als een echte accountant berekend dat we 60% van de prijs hebben afgekregen. Ik heb wel iets onder de tafel moeten schuiven om mij zin te krijgen. Alleen heb ik nu wel het corrupte systeem in de hand gehouden. Op mijn hurken naast de verkoper en hem iets toegeschoven terwijl Bas even aan het rond kijken was. Afgerekend en Bas begreep er niets van hoeveel ik nou had betaald. Hij dacht dat ik veel teveel had betaald. Ik kan best slecht rekenen, maar dit was gewoon echt geweldig! Nog even rondgekeken hoe het batikproces gaat. Bas heeft 2 enorme doeken gekocht voor in zijn huis en ik een kleine. ’s Middags in een becak (fietstaxi) door Yogya gereden. Die arme becakbestuurder: hij moest meer dan 150 kg trappen en dat voor 20 cent (inclusief fooi). Bas heeft een badmintonnracket gekocht en is daar erg blij mee. Badminton is hier net zoiets als voetbal in de rest van de wereld is.  Gisteren om 05.00u vertrokken naar de geweldige Borobudur en de Prambanan. Maar hierover later meer.   

We gaan deze dag lekker rustig doorbrengen want de komende 2 dagen worden zwaar.  

Heel veel groetjes, Yvette  p.s.  

Ha Essie, bedankt voor je mail en de meidendag was dus weer een succes.  

Hoi Marijke, leuk mailtje, bedankt! Ik heb al Javaanse thee meegenomen dus dat wordt straks lekker een kopje drinken.  

Freddy, ze hebben hier schnitzel. Bas heeft ‘m voor je getest en het smaakte goed.  Mama, ik vond je mailtje erg leuk en doe iedereen bij HME de groetjes. 

10 september

Intussen zijn we op Bali aangekomen en hebben hier al een aantal leuke dingen gedaan, zoals: dolfijnen kijken in Lovina, snorkelen, Balinese ceremonie en naar het strand.

In het badplaatsje Lovina hadden we hele leuke cottages met uitzicht op zee. Lekker zwembad erbij en we hadden het naar onze zin. Hier zijn we ook dolfijnen gaan kijken die ’s morgens vroeg te zien waren in zee. Om 05.00u opgestaan en om 06.00u vertrokken samen met Roel en Caroline in een houten
bootje. Onze schipper had oog voor de dolfijnen. Als alle andere 40 bootjes met toeristen naar rechts gingen, bleef hij een beetje
terughoudend en voila: daar kwamen de dolfijnen onze kant op. Geweldig, op een gegeven moment waren we omringd door springende dolfijnen! Dit was echt erg gaaf en mooi. Op een gegeven moment gingen we weer terug naar de kust en het golfde nogal. Ik zat voorin en als er een ‘ miss wet t-shirt contest’ zou zijn geweest, had ik die zeker gewonnen, haha. Naar een
uurtje varen kwamen we aan bij het huisje van onze schipper. Daar thee en koffie gedronken en balinese cakjes. Toen de snorkelspullen uitgezocht en met de boot weer teug naar een mooie plaats om te snorkelen. Je kon het koraal heel goed zien en er waren mooie vissen. Ik weet niet hoe ze heten, maar de kleuren waren prachtig en ze zwommen vlakbij. Ook grote blauwe zeesterren gezien. Ik vond het snorkelen leuk, ook al werd ik weer eens erg zeeziek hiervan. Bas genoot ook en heeft lekker rond gesparteld en foto’s gemaakt met de onderwatercamera. 

De rest van onze tijd in Lovina hebben we aan het zwembad doorgebracht en in restaurantjes. Ik moet zeggen: het eten smaakt hier erg goed. Al is het in veel plaatsen erg verwesterd.

We zijn ook nog in Ubud geweest en daar hebben we een hindoe cermonie meegemaakt. Heel indrukwekkend en mooi. Tussen 2 tempels in werd buiten de ceremonie gehouden. Vrouwen in prachtige kleding en mannen in sarong met een jasje offerden bloemen, fruit en levende dieren. Ook een schattig biggetje, dat later overigens onthoofd werd. Gelukkig niet gezien. Er waren ook erg irritante toeristen die overal doorheen banjerden en nergens respect voor leken te hebben. Daar kan ik me best aan ergeren. We hebben in ons guesthouse ook nog een traditionale Balinese maaltijd op. Met een groep van 10 mensen hebben we gegeten van zo’n 15 soorten verschillende gerechten.

Gisteren gingen we op zoek naar een mooi hotel aan het strand. We wisten zeker dat we niet in Kuta wilden zitten. Dit is namelijk een soort Benidorm en ook de plaats waar vorig jaar een bom is geplaatst in een nachtclub. Na 2 uur rondkijken besloten we nog naar 1 adres te gaan wat ons was aanbevolen door Australiers. Resultaat: een klein paradijsje midden in het centrum van Kuta! Prachtige cottages met alles erop en eraan
in een heerlijke tropische tuin en een leuk zwembad. Bas en ik zijn op bed gaan liggen en hebben genoten van de schone witte lakens die lekker glad aanvoelden. Ook de handdoeken zijn niet versleten maar stralend wit en fris. De badkamer is schitterend en heeft geen last van wormen in de wastafel (dit was wel het geval in Lovina), heeft wel een afvoer (bij de Bromo vulkaan was dit niet), en de douche werkt goed. Ook voldoende toiletpapier aanwezig. Kortom, we gaan ons hier wel vermaken. De zee heeft
grote golven dus daar gaat Yvetje mooi niet in! Gisteravond op het strand waren we met ons 4-en van plan om te genieten van de zonsondergang. Dit liep een beetje in de soep doordat een Duitse man precies voor onze ogen dreigde te verdinken. De stroming is hier erg sterk, maar gelukkig kon hij worden gered door surfers en de lifeguards. Hij werd neergelegd op het strand en meteen ging er een hele groep Japanners omheen staan. Nog net
niet met camera. Ik ben even gaan kijken en heb de vriendin gekalmeerd. Zij was erg overstuur. Roel (hij is arts) is er ook bij gekomen, maar gelukkig was zijn hulp niet nodig. De man moest flink overgeven (waarschijnlijk worteltjes gegeten) en mankeerde gelukkig verder niets. 

Vandaag hebben we nog niet zoveel uitgevoerd. Het regent af en toe een beetje en het is erg benauwd. We hebben geshopt voor DVD’s (2 euro/stuk en hardstikke illegaal) en zijn er nu 11 rijker. Ook nog een broek gekocht. 

Dit was het wel weer zo’n beetje. We gaan genieten van onze laatste dagen op Bali en komen op zaterdag weer aan in Nederland.

Groetjes van Yvette