Opgewekt daalden we vanmorgen de 6 trappen van ons appartement af, gingen de voordeur uit en sloegen rechts af. Stukje lopen en daarna namen we de Ascendor da Gloria naar beneden. Dit is een kabeltram die de hele dag naar boven en beneden rijdt over een stuk van 265 meter met een helling van 20%. Geloof me, uit eigen ervaring weet ik inmiddels dat dit lopend erg steil is!

Voor vandaag had ik een route bedacht door de oude wijk Alfama. Pittoreske huisjes, doorkijkjes en oude straatjes. Alfama ligt op 1 van de 7 heuvels en wij gingen vandaag omhoog richting het kasteel São Jorge dat op de top ligt.

Om de sfeer erin te houden, maakten we al snel een stop bij een heel cute bakkertje: Casa São Miguel. Tijd voor een pastel de nata en een muffin.

In een smal steegje (Beco do Mexias) ligt een lavadouro publico, een publieke wasplaats. Vroeger werd hier de was gedaan en tegenwoordig is deze lavadouro nog steeds in gebruik. Vandaag was de lavadouro echter gesloten vanwege een nationale feestdag: de herdenking van de anjerrevolutie. Gelukkig konden we wel een foto nemen.

We kwamen aan bij Miradouro Portas do Sol. Vanmorgen waren we dus begonnen daar beneden bij het water. Best al een klim dus en we waren hier nog niet bovenaan.

Gelukkig lag Miradouro Santa Luzia maar een klein stukje verderop.

Hoe hoger hoe steiler het werd. Je kan dat goed zien aan het bankje in deze straat.

En daar kwam de toegangspoort naar het kasteelterrein dan eindelijk in zicht! En ook de lange rij mensen die naar binnen wilden… Onze keuze was snel gemaakt: gewoon weer die berg af en snel een ijsje halen. Het duurt een uurtje maar dan heb je ook wat 😄.

We waren erg toe aan een lunch. En aan een stoel. En aan een rechte straat. Dit konden we gelukkig allemaal afvinken. En na zoveel oude stenen was het nu tijd voor iets van deze tijd. Namelijk het moderne winkelcentrum Vasco da Gama.

Bas genoot intussen van een koffietje, pastel de nata en Netflix. En de meidenafdeling scoorde een shirtje, een Sephoraadje en natuurlijk wat lekkers om een beetje bij te komen.

Hierna waren we toch best wel moe. We namen de metro weer terug.

En daarna moesten we echt via heel veel trappen door de stad terug naar ons appartement. En als je dacht dat we er bijna waren, zei Fleur: “Oja mama, hierna is nóg een trap!” Eindelijk waren we dan in ons straatje. Waar we die laatste 6 trappen ook nog op moesten… Wij deden niets meer deze avond.