voorbereiding

We hebben al pijnstillers reistabletjes en diaree remmers. Never leave home without water, wc papier en diaree remmers, haha!

Vandaag vertrekken we om 21.30 vanuit Dusseldorf. Stephan heeft ons weggebracht naar Dusseldorf, alles is perfect verlopen. Perfect vliegveld, alleen een beetje weinig winkels om de 3 uur door te brengen. Inchecken gaat prima, maar op dat moment kom ik er achter dan ik mijn eerste item ben vergeten, namelijk bij bagage zak voor om mijn rugzak. Helaas vergeten. Ik vond mijn tas ook al zo leeg. 13,3 kgAch, dat kan gebeuren, maar dat gaat het bij mij kriebelen of het allemaal wel goed zal gaan.Eenmaal ingestapt in het vliegtuig, (LTU) aanrader) merkte we dat het wel goed zat met de vliegtuigmaatschappij. Op elke stoel lag een kussentje, een dekentje en een opfrissetje met een kam, tandenborstel en tandpasta. Daar kunnen de KLM, martinair en transavia en vele andere nog een voorbeeld aan nemen.Uiteindelijk vertrekken we met 15 minuten vertraging. De vliegreis verloopt voorspoedig, ik heb redelijk kunnen slapen onderweg. Het eten was ook goed, kip met rijst. Van het drinken moesten ze zeker af want daar kwamen ze erg vaak mee langs. We hebben ook geen last gehad van huilende kinderen, een uitzondering daargelaten.

31 juli

Daar gaan we dan!”,”Stephan en Wendy rijden met ons mee in Bas zijn auto naar het vliegveld in Dusseldorf. Zodra wij zijn uitgestapt rijden ze samen terug naar Drunen. We nemen aan dat ze niet zijn verdwaald en goed zijn aangekomen, haha! We vetrekken met ongeveer15 minuutjes vertraging vanwege noodweer in India. Onze vliegroute wordt daarom ook gewijzigd, maar daar merken we verder niets van. De vlucht gaat prima en de service van LTU is uitstekend! Bas ligt na het eten als een engel te slapen en ik doe diverse pogingen om ook lekker zittend in slaap te vallen. Voor mijn gevoel heb ik mijn benen overal heengeslingerd om goed te kunnen zitten. Maar gelukkig toch een paar uurtjes slaap gehad.

1 augustus

Hoera, we zijn in Negombo in Sri Lanka! De vlucht met LTU verliep prima en ‘s ochtends rond 11.30u lokale tijd zijn we geland op het vliegveld. De bagage kwam snel en ook bij de douane geen problemen. Bij de uitgang stond een mannetje te wachten met een bordje met: mister Klerkx erop. Dat moest wel voor ons zijn. (misschien heeft mijn boezem verraden da ik toch geen mister ben -)Al snel konden we met de auto richting het hotel. Onze chauffeur reed keurig op het midden van de weg, slalomde tussen de tuk tuks door en toeterde er regelmatig op los. Tussen de vele palmbomen staan overal huisjes van hout, lopen vrouwen in kleurige sari&rsquos en ziet de aarde er roodbruin uit. Het is erg vochtig en warm, pfoe!De chauffeur zet ons bij het hotel af en we worden verwelkomd met een mangosapje. Dat gaat er wel in. We vullen de papieren in en kunnen naar onze kamer. Ik wil zelf mijn rugzak pakken, maar een hotelmannetje is me voor. Hij en zijn collega pakken onze tassen en lopen voor ons uit naar onze kamer. Mijn mannetje is bijna net zo groot als mijn rugzak, haha! We hebben een ruime kamer met balkon en kijken door de palmbomen uit op het strand van Negombo (zie foto).Vervolgens hebben we ons omgekleed en zijn even op een ligstoel op het strand gaan liggen onder een houten parasol. In een half uurtje zeker 6 verkopers afgewimpeld die in ons koopgrage toeristen zien.Daarna geluncht en vervolgens op verkenning in onze straat. Om de zoveel meter worden we begroet door locals die als eerste vragen: “where are you from, from England?” Zouden mijn armen en benen zo wit zijn dat ik op een Engelse lijk? Hmm, eigenlijk ben ik ook nog maar een witje. De tweede vraag is dan altijd of ze ons een plezier kunnen doen met een tripje ergens heen. Dit gaat zo de hele straat door. Zelfs als we in een locaal tentje aan het strand iets drinken, worden we gespot door verkopers. Vandaag geen interesse. Vandaag kan er niet in zee gezwommen worden omdat de golven erg wild zijn. Wel een mooi gezicht! In de verte varen vissersbootjes die later op de dag met hun vangst naar de haven gaan.Kinderen spelen tikkertje op het strand tussen de palmbomen door en Bas en ik genieten van een westers colaatje.Op straat ruikt het naar houtvuurtjes vermengd met de geur van warm asfalt. Dit geeft me altijd een “ver weg op avontuur”-gevoel.Nu zitten we in een internetcafeetje lekker te typen onder het genot van de airco.

2 augustus

Nadat we vanochtend hadden ontbeten, wilden we Negombo eens gaan verkennen. We stonden misschien 2 seconden op straat toen in de verte iemand enthousiast begon te wuiven, zijn tuk tuk startte en binnen no time vriendelijk lachend naast ons stond. &ldquoYou need tuk tuk today?” , vroeg hij. Ja hoor, wij wilden wel een leuk tripje maken naar de stad. Na wat onderhandelen kwamen we de prijs overeen en gingen op weg naar het centrum van Negombo. We reden door kleine straatjes en kwamen terecht in een kudde koeien die langs een Hindoe tempel sjokten.”,””Come, lets go inside, there is ceremony”, zei Mister Guide. We deden onze schoenen uit en liepen de tempel in. Daar was net een ceremonie aan de gang met muziek en mooi aangeklede mensen die aan het bidden waren en offers brachten. In de tempel hing de geur van wierook. Volgens Mister Guide was het geen probleem om te filmen en te fotograferen. Dat voelde toch wel een beetje ongemakkelijk, want je wilt die mensen niet storen tijdens hun gebed. Op onze sokken liepen we rond en zagen allerlei beelden van goden waar mensen aan het bidden waren. Na deze onverwachte verrassing scheurden we weer weg in onze rode tuk tuk. Op weg naar een kerk. In Sri Lanka zijn ook veel mensen katholiek. In de kerk was net een bruiloft aan de gang en daar konden we even van meegenieten. Door allerlei drukke, smalle straten vol met mensen, winkeltjes en af en toe een straathond reden we richting de zee. De geur van gedroogde vis werd steeds sterker en we kwamen terecht op de vismarkt.Er lagen onder andere heel veel sardientjes te drogen op lange lappen plastic. Elke dag werden ze omgedraaid en na 2 dagen weer doorverkocht aan handelaars. Op deze manier komen de sardientjes terecht in het midden van Sri Lanka. Naast de sardientjes lagen de tonijnen te drogen. Overal tussendoor hupten kraaien op zoek naar een lekker hapje. We keken op ons gemakje om ons heen toen er opeens “hello, where are you from?”

4 augustus

Na een werkelijk uitstekend ontbijt vertrokken we om de stupa te bekijken van …….Sali zette ons halverwege de berg af en via heel veel treden liepen we omhoog naar het gedeelte waar de stupa zich bevond. De witte koepel schitterde je tegemoet. En zoals gebruikelijk gingen onze schoenen uit en daar liepen onze tere toeristenvoetjes over het kiezelzand richtng nog mee trappen. Het was even aanpoten maar daar stonden we dan naast de stupa en hadden een geweldig uitzicht over de omgeving. We mochten nog een Boedistische tempel binnen om te kijken en moesten ook nog een donatie doen. Ik geloof dat ik even oost indisch doof werd van dat woord. We hadden al entree betaald en dat vond ik eigenlijk wel genoeg. Daarna via een andere trap terug naar beneden en daar was onze heerlijk koele auto weer! “,”Onderweg lunchten we in een gezellig restaurantje. Bas nam frietjes en voor daarna een &lsquofruit platter&rsquo. Ik verheugde met op &lsquochicken curry&rsquo met witte rijst. Het zag er uit als kip diarree, maar de smaak was heerlijk! Ik heb weer zitten smullen. Intussen ariveerde het fruit van Bas en dat bestond uit een grote schaal vol vers, sappig fruit, jammie!Na de lunch kwamen we aan bij het Minneriya National Park dat bekend staat om zijn grote olifantenpopulaties. Met een chauffeur en gids reden we in een jeep door het park. De 1e stop was voor&hellip. een hertje, haha! Maar wat hadden we enige tijd later een geluk: bij het meer stonden meer dan 40 olifanten te drinken en te grazen. Wauw, we konden erg dichtbij komen en hebben volop genoten! Er waren baby fantjes bij van 3 weken. We hadden geluk zei de chauffeur, normal gesproken kwamen ze &lsquos middags nooit drinken. Maar omdat het nu zo heet was, kwamen de olifanten al veel eerder om zich af te koelen bij het water.Behalve de olifanten zagen we ook onze 1e Nederlandse toeristen. Ze staan vereeuwigd op zowel foto als video

5 augustus

Rond 8 uur vertrokken uit het hotel en op weg naar de ruines van Polonnaruwa. Via een mooie route met aan de rechterkant een groot meer en aan de linkerkant de rijstvelden kwamen we aan bij het standbeeld van de koning naar wie het meer is genoemd. Eerst een paar verkopers afgewimpeld en daarna het beeld op de foto en video gezet. We reden verder naar een museum dat beelden en maquettes had van de ruines die we gingen zien. Fotograferen was hier verboden en helaas leverden de stiekeme fotografeerakties van Bas niets op.Rond 09.30u kwamen we aan bij de 1e ruine. De auto was nog gestopt of er stonden al verkopers aan de kant van Bas te wachten. Maar Bas ontsnapte via mijn kant door de deur en we moisten erg lachen om het gezicht van de mannetjes.De ruine was vroeger het paleis van de koning met zijn harem die uit 500 vrouwen bestond. “,”Nadat we dit bezichtigd hadden (zoals het echte toeristen betaamd met video en camera gewapend) redden we heel luxe I onze airco auto naar de restanten van de volgende temples. Het was warm en de verkopers probeerden goede zaken met ons te doen. Ze hielden Bas bezig terwijl ik op een tempel klom om deze eens uitgebreid op mijn sokken te bekijken. Je mag de tempels en ook de ruines hiervan alleen betreden zonder hoofddeksel en schoenen. De tempel had nog een aantal Boedha beelden in goede conditie, ik vermaakte me wel. Nadat we alles hadden gezien, liepen we terug richting de auto en een verkopertje van 15 jaar probeerde uit alle macht zijn armbandje van echt zilver en met olifantenhaar aan me te slijten. De onderhandelingen begonnen&hellip. Jongen: &ldquoSpecial price for you miss, only 1500 rupees! (iets van 13 euro)” Yvette: &ldquoWow, that is very expensive”.De jongen begon nu zijn uiterste best te doe nom zijn waar aan te prijzen. Jongen: &ldquoWhere are you from miss?”

7 augustus

Om 05.45u gaat de wekker af. Ook toeristen moeten weleens vroeg opstaan. Om 06.30u vertrekken we naar de Lion Rock in Sirigiya. Een van de vroegere koningen van Sri Lanka heeft hier lang geleden op een rots van 200m hoog een paleis gebouwd. Om 7u komen we aan bij de tuinen die bij het paleis horen. Op ons gemakje lopen we door de restanten wat eens een tuin was vol met vijvers en diverse gebouwen. Om deze tijd is het nog koel en we lopen richting de rots die voor ons uit de lucht in steekt. Lijkt me best een pittige klim!”,”Bij de rots aangekomen gaan we via steile stenen trappen langzaam omhoog. We zien tempels uitgehakt in de rotsen en ook zijn er nog tekeningen bewaard gebleven. Saliye onze gids klimt met ons mee en vertelt he teen en ander van wat we zien. Regelmatig staan we even stil om van het uitzicht te genieten (en op adem te komen in mijn geval. Waarom zat ik ook al weer op de sportschool?). Via een metalen wenteltrap gaan we omhoog om fresco&rsquos te bewonderen die op de steile rotswand zijn geschilderd. Aan de rotswand zijn 3 houten smalle planken naast elkaar getimmerd. Gelukkig hangt er ook een soortement hek naast dat je behoed voor een tuimeling in de diepte. Halverwege ligt een afscheiding, want je mag hier niet verder. Misschien doet mijn verwarde kapsel wonderen want ik mag over het hekje stappen om de rest van de goedgevulde vrouwfiguren te bekijken. Bas zegt dat hij dat dus echt niet doet en blijft staan waar hij staat. Via de wenteltrap weer naar beneden en we vervolgen onze klim en lopen verder langs wat ooit een spiegelwand was van glanzend marmer. Deze wand weerspiegelde de figuren die op de rots geschilderd waren. Hier is in oude originale taal op gekerft wat de vroegere bezoekers van lang geleden van de schilderingen vonden. Her en der is dit nog te zien. En dan eindelijk zijn we er bijna. We komen aan op een groot vlak stuk rots en zien de top in zicht komen! Het enige wat we nu nog hoeven te doen is via hele smalle metalen trappetjes naar boven te klimmen. Beslist niet aan te raden aan mensen met hoogtevrees want tussen de treden door kijk je zo de afgrond in. Het uitzicht is prachtig en gelukkig is er ook een leuning langs de trappen. Maar in hoeverre die stevig is&hellip.Uit het niets verschijnen er 2 gidsen die zo vriendelijk zijn om ons te begeleiden naar de top. In gebrekkig engels en tussen 3 tanden door legt de gids uit wat er te zien is. En dan staan we plots bovenaan. Het waait, de zon is inmiddels aardig fel en ik voel me trots en blij dat ik er gewoon sta! We kunnen aardig ver weg kijken en maken als 2 echte toeristen foto&rsquos van elkaar en het uitzicht. Die gidsen moeten wel gedacht hebben dat ik een zonnesteek op heb gelopen omdat ik in diverse poses poseer voor de foto (springend, op 1 been, armen alle kanten op). We zien de restanten van wat ooit het paleis was en lopen daarna weer naar beneden via dezelfde enge treetjes. Mijn gids houdt mijn hand vast. Dit is de 1e keer dat ik aan de hand van een gids loop zonder een rare reden (in Marokko hield de gids me vast omdat ik net uit het ziekenhuis was en het Atlas gebergte ging verkennen met Bess en in Indonesie werd ik aan de hand meegenomen omdat ik 2 dagen geleden mijn enkel had verstuikt en daarna een vulkaan ging beklimmen met Bas). Bas zei nog: &ldquoJuich nou niet te vroeg&hellip” . Maar gelukkig, niet gestruikeld of iets anders vreemds gebeurd.Saliye stond ons op het vlakke stuk op te wachten en daar gingen we weer via de stenen trappen tussen de stukken rots door naar beneden. Eenmaal aangekomen in ons guesthouse hebben we eerst maar eens ontbeten. Bas had nogal hoofdpijn en hoefde zijn gebakken ei niet. Dus ik heb er 2 op. Geen goed id&eacute

9 augustus

Vanmorgen stond het olifantenweeshous op het programma. Onderweg hierna toe kwamen we een paar keer olifanten op straat tegen. Dat was wel gaaf om te zien! Morgen begint de Perahera en vele olifanten uit Sri Lanka komen dan naar Kandy toe.”,”Na ongeveer een uurtje rijden door het bergachtige landschap kwamen we aan bij het olifantenweeshous. Hier wonen zo’n 60 olifanten die allemaal wees zijn. Er was o.a. een olifant bij die op een landmijn had getrapt waardoor hij nog maar 1 voorpoot had ipv 2. Ook een jong olifantje waarbij het linkeroor was afgebeten door een luipaard.We hebben gezien dat jonge olifanten de fles kregen. Dat ging er wel in! Daarna liepen we naar de rivier waar een tijdje later enorm veel olifanten door de smalle zanderige straat kwamen aansjokken om een lekker bad te nemen. We konden alles goed zien en erg dichtbij komen. Natuurlijk weer veel te veel foto’s gemaakt. Maar het was ook zo leuk!We gingen weer terug naar Kandy en hebben een korte wandeling door de Botanische Tuinen gemaakt. Erg kleurrijk en mooi aangelegd. Gelijk mijn eerste hurktoilet ervaring meegemaakt hier. Dat maakt me normaal niets uit, maar vandaag heb ik een broek aan die je eigenlijk het beste met een luier kan vergelijken. Je knoopt zo’n broek namelijk aan de voor- en achterkant vast en dan heb je een luchtige broek aan. Bij het aan- en uitdoen valt de helft van de lap stof meestal op de grond. Maar nu moest ik dus oppassen dat zowel de broek en ik niet in het wc gat terecht kwamen. Hoe ik het heb gedaan, weet ik niet meer precies, maar alles ging helemaal goed zonder te knoeien, haha!De Tuinen deden we in sneltreinvaart en daarna hebben we geluncht in een leuk tentje met uitzicht op de rivier.Vanavond gaan we naar de Kandyan Dancers en daarna naar de Tempel van de Tand. Hier staan ook alle olifanten klaar voor morgenavond.

12 augustus

Het regent, het is mistig en nog een beetje donker als we ‘s ochtens naar Horton Plains rijden. We moeten hoog de bergen in en op een gegeven moment rijden we in de wolken. Het is zo mistig dat het zicht nauwelijks 5 meter is. Geen zicht op de ravijnen naast ons dus.”,”Mijn blaas vindt die kou niet leuk en we maken weer eens een pittstop bij een mooie boom. Ik stap uit, loop een stukje naar beneden en ga met de billen heuvelafwaarts gericht zitten. Dat heuvelafwaarts is belangrijk omdat anders je persoonlijke waterval over je schoenen stroomt. Missie volbracht.Langzaam rijdt Saliye verder en we komen bij een vlakker gebied aan. Look, you see that, it is a sambar deer!, zegt Saliye opeens. In de mist doemt een groot hert op dat me nog het meest doet denken aan een van de rendieren van de kerstman. Prachtig hoe het dier daar staat in de mist. Het heeft een beetje iets mysterieus.Aangekomen bij de ingang van Horton Plains is de mist opgetrokken. Met een gids gaan we het natuurgebied in. Erg mooi met watertjes, veel groen en de wolken die over de bergtoppen zweven. Onze gids is maar een vreemde vogel engels spreken kan hij niet en hij blijft consequent 20, 30 meter voor ons lopen. Onderweg zien we een waterval en maken een aantall foto’s. We lopen verder en stijgen omhoog richting World’s End. Opeens sta je aan de rand van een afgrond en kijk je zo de diepte in. Negenhonderd meter lager ligt een dorpje en in de verte een meer. Verder veel met thee begroeide hellingen. Via een saaie terugweg komen we na 8 kilometer weer aan bij de ingang. De gids krijgt 100 rupees fooi voor het meelopen. Saliye had een vrouwelijke gids op het oog voor ons, maar zij was al weg. Vandaar deze jongen.

13 augustus

Om 04.30u piept de telefoon van Bas. Het is mijn vader die laat weten dat de Srilankeese minister van Buitenlandse Zaken is vermoord en dat de noodtoestand is afgekondigd. Nog half in slaap vertel ik dit aan Bas en allebei hebben we de rest van de nacht onrustige dromen over militairen, vluchtpogingen en meer van dat soort zaken. ‘s Morgens weet Saliye het nieuws ook al en hij is verdrietig dat juist deze minister is vermoord. Hij durfde te zeggen waar het op stond, onder andere over de Tamilstrijd. Maar omdat de minister zelf ook Tamil was, stond hij hoog op het lijstje van de Tamils om vermoord te worden. Hij is doodgeschoten terwijl hij aan het zwemmen was.”,”Hoog in de bergen merken wij verder niets van eventuele onrust. Voor ons begint de dag met een ontbijtje en realxen. Dit relaxen houden we de rest van de dag vol. ‘s Middags brengt Saliye ons naar het dorp dat een paar heuvels lager ligt. We proberen te internetten, maar dat is niet zo’n succes. Zelfs als er een olifant op mijn toetsenbord zou staan, worden de toetsen nog niet ingedrukt. We besluiten naar boven te lopen omdat ik geen 80 rupees (ongeveer 70 eurocent) voor een tuk tuk wil betalen. Maar na 100 meter geeft deze toerist het al op. Het is nog zo ver en nog zo steil omhoog! Laat er nu ook net een tuk tuk aankomen! De passagier die er al in zit, stapt uit en wij mogen erin. Tussen de boodschappen van de vorige passagier ingeklemd worden we prinsheerlijk naar boven gereden. Tijd om verder te gaan met relaxen…….

14 augustus

Na het laatste mooie uitzicht op het dal van Ella rijden we door de bergen weer naar beneden. En eindelijk wordt de weg weer vlak en zien we de horizon weer. Na een aantal uren stoppen we bij een restaurantje waar op de muur in het Singalees staat geschreven: eten zoals thuis. Ja, mijn Singalees is inmiddels uitstekend -) Grapje, Saliye zei dit. In dit tentje komen bijna alleen maar locals. Enthousiast schep ik mijn bordje vol met inheems geurende gerechten….”,”Het duurt een paar seconden, maar dan krijg ik door hoeveel pepers ze stoppen in het eten zoals thuis. Sodeju, mijn haar staat er van overeind, maar de smaak is lekker. Bas vindt het veel te pittig en eet een paar hapjes rijst en wat papadums (soort Srilankaanse kroepoek). Was ik ook maar zo verstandig. We zitten nog geen 5 minuten in de auto of ik moet nu ter plekke echt heeeeeel nodig! Gelukkig vindt Saliye weer een goede boom waar ik opgelucht achter weg kruip. De omgeving waar we doorheen rijden is erg droog. Veel dor gras, bruine bomen en een olifant. He, een olifant! We komen in de richting van Udawalawe National Park waar we een safari gaan maken. Het is stikheet en we smeren elkaars nek en armen in met zonnebrand. Petjes op onze hoofden, videocamera en fototoestel in de aanslag en we springen in de jeep.Al snel zien we een aantal olifanten met een paar jongen naast de weg staan. You very lucky today, very close to the road!

15 augustus

Onze eindbestemming van vandaag is Unawatuna, een plaatsje aan de westkust van Sri Lanka. Saliye stond al netjes klaar met de auto en daar gingen we weer. Via een shortcut kwamen we uiteindelijk de hoofdweg weer op bij het plaatsje Tangalle. Ik vond dat er plotseing zoveel rommel in de rijstvelden lag en zag ook boomstronken. Al snel werd het duidelijk: hier had de tsunami toegeslagen.”,”Kilometer na kilometer reden we langs verwoeste huizen, ontwortelde bomen en tentenkampen. Boten lagen meters hoger op de kust weggeslingerd door de zee. Ongelooflijk wat het water hier heeft aangericht! Links van de weg lag de mooie blauwe zee en rechts van de weg zagen we her en der nog brokstukken van huizen overeind staan. Ik werd er helemaal stil van. Gelukkig zijn er al vissers die nieuwe boten hebben, zijn er houten huisjes gebouwd en komt het toerisme weer heel langzaam op gang. Saliye vertelde dat het langs de hele weg vol had gestaan met huisjes en hotels, maar het enige wat je tussen de palmbomen door zag was af en toe nog een fundering van wat ooit iemands bezit was geweest.We kwamen bij het plaatsje Galle aan waar we een hapje gegeten hebben in een restaurant dat uitkeek over een gedeelte van het fort en de zee. Het was vrij warm en hebben daarna eigenlijk niet meer rondgelopen. We reden door het fort heen en hebben wat foto’s gemaakt. Er waren bussen vol met kinderen die vandaag op schoolreisje waren. De meisjes in hun witte jurken en de jongens in een witte bloes en blauwe broek. Deze schooluniformen worden door de ouders betaald, het onderwijs is gratis.Daarna reden we terug naar ons hotel. Ook dit was flink door de tsunami beschadigd, maar is inmiddels opgeknapt. Het ligt echt schitterend aan het strand tussen de palmbomen en 10 meter van de zee af. Natuurlijk waren ook de altijd aanwezige verkopers er weer. ‘s Middags tijdens het happy hour een lekker cocktailtje op en ‘s avonds a la carte gegeten. Mijn jumbo prawn was erg lekker!!Vannacht heb ik slecht geslapen. Het regende, de wind waaide om het hotel en ik had in mijn slaperige hoofd al hele visioenen van de tsunami die weer zou toeslaan. Ik wilde zelfs al een rugzak inpakken met de nodige spullen om te vluchten, mocht dat nodig zijn. Gelukkig viel ik daarna in slaap. Het heeft een hele indruk op me gemaakt…

17 augustus

Malediven, here we come!”,”Schat, hebben we de zonnebrand en de hangmatten bij ons? Dan gaan we naar de Malediven!

18 augustus

Een houten huisje met het zonnedek boven de zee, voorbij zwemmende roggen, kleurige vissen om je benen, krabbetjes die over het strand rennen. En bovenal: de fel turquoise zee overal om je heen!Kortom, nog mooier dan op de plaatjes!

20 augustus

Vanmorgen lekker ontbeten met uitzicht op zee. Het is heerlijk om overal op je blote voeten heen te lopen. Vanmiddag hebben we een welkomsmassage gehad van een kwartier. Heerlijk ontspannen wordt je daar van!Vanavond gaan we lekker pizza bestellen en in ons huisje opeten.Verder niet veel gedaan. Bas heeft in zee gezwommen, beetje visjes bekeken vanaf ons ligdek en genoten van de airco. Het is hier namelijk vrij warm tussen alle palmbomen.

22 augstus

Vandaag vertrekken we weer naar Nederland. Met de speedboot gaan we van Meeru Island naar het hoofdeiland Mal&eacute. Hier nemen we het vliegtuig richting D&uumlsseldorf. De ouders van Bas komen ons ophalen.